ในหน้าประวัติศาสตร์ของประเทศอิตาลี หากจะกล่าวถึงบุคคลผู้มีบทบาทสูงสุดในการหล่อหลอมชาติอิตาลีให้รวมเป็นปึกแผ่นแล้ว กษัตริย์วิกเตอร์ เอมมานูเอลที่ 2 (Vittorio Emanuele II) คือพระนามที่ถูกจารึกไว้ด้วยความเคารพและศรัทธา ทรงเป็นพระมหากษัตริย์พระองค์แรกของราชอาณาจักรอิตาลี และได้รับสมญานามว่า “บิดาแห่งมาตุภูมิ (Padre della Patria)” จากหัวใจของชาวอิตาเลียน

วัยเยาว์และราชวงศ์ซาวอย

พระองค์ประสูติเมื่อวันที่ 14 มีนาคม ค.ศ. 1820 ที่เมืองตูริน ในราชอาณาจักรซาร์ดิเนีย
พระนามเต็มคือ Vittorio Emanuele Maria Alberto Eugenio Ferdinando Tommaso
ทรงเป็นพระโอรสของ กษัตริย์ชาร์ลส์ อัลเบิร์ต แห่งราชวงศ์ซาวอย และ ราชินีมาเรีย เทเรซาแห่งออสเตรีย

พระองค์เติบโตในราชสำนักที่เข้มงวด เน้นการฝึกฝนด้านการทหารและการปกครอง ทำให้พระองค์มีบุคลิกเข้มแข็ง กล้าหาญ และรักชาติอย่างลึกซึ้ง ซึ่งกลายเป็นคุณสมบัติที่นำพาพระองค์ไปสู่บทบาทสำคัญในประวัติศาสตร์ชาติ

เส้นทางสู่ราชบัลลังก์

ในปี ค.ศ. 1849 หลังจากที่พระบิดาทรงพ่ายแพ้ต่อกองทัพออสเตรียและสละราชสมบัติ วิกเตอร์ เอมมานูเอลที่ 2 จึงเสด็จขึ้นครองราชย์เป็น กษัตริย์แห่งราชอาณาจักรซาร์ดิเนีย ซึ่งเป็นหนึ่งในรัฐอิสระไม่กี่แห่งในคาบสมุทรอิตาลีที่ต่อต้านอิทธิพลของต่างชาติ

พระองค์ทรงเริ่มบทบาทผู้นำโดยมีเป้าหมายสำคัญคือ การรวมชาติอิตาลี ซึ่งในเวลานั้นยังถูกแบ่งแยกออกเป็นหลายรัฐเล็ก ๆ และอยู่ภายใต้การปกครองของจักรวรรดิออสเตรียและอำนาจศักดินาอื่น ๆ

ร่วมกันสร้างชาติ: พันธมิตรแห่ง Risorgimento

ในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 ขบวนการ Risorgimento หรือ “การฟื้นคืนของชาติ” กำลังก่อตัวขึ้น โดยมีนักการเมืองและนักปฏิวัติคนสำคัญร่วมอุดมการณ์เดียวกัน ได้แก่:

• เคานต์คามิลโล คาวัวร์ (Camillo Cavour) นายกรัฐมนตรีผู้มากวิสัยทัศน์
• จูเซปเป การิบัลดี (Giuseppe Garibaldi) นักปฏิวัติผู้กล้าหาญ
• จูเซปเป มัซซินี (Giuseppe Mazzini) ผู้ปลุกเร้าอุดมการณ์ประชาธิปไตย

วิกเตอร์ เอมมานูเอลที่ 2 ทรงเป็นศูนย์กลางทางการเมืองที่ทำให้กลุ่มต่าง ๆ เหล่านี้สามารถรวมพลังกันได้ พระองค์ทรงเป็นทั้งสัญลักษณ์แห่งความมั่นคง และผู้นำแห่งความหวังของประชาชน

ปีแห่งชัยชนะ: การรวมชาติอิตาลี

ในปี ค.ศ. 1861 หลังจากชัยชนะของกองทัพการิบัลดี และการเจรจาทางการเมืองจากคาวัวร์ อิตาลีจึงได้ประกาศจัดตั้งเป็น ราชอาณาจักรอิตาลี (Kingdom of Italy) อย่างเป็นทางการ

พระองค์ทรงขึ้นครองราชย์เป็น กษัตริย์พระองค์แรกแห่งอิตาลีที่รวมชาติเป็นหนึ่งเดียว

เหตุการณ์นี้ถือเป็นหมุดหมายสำคัญของประวัติศาสตร์ยุโรปยุคใหม่ และจุดเริ่มต้นของอิตาลีในฐานะชาติเอกราช

ปลายรัชสมัยและมรดกทางประวัติศาสตร์

พระองค์ทรงปกครองราชอาณาจักรอิตาลีจนถึงปี ค.ศ. 1878 และสวรรคตเมื่อวันที่ 9 มกราคม ค.ศ. 1878 ณ กรุงโรม
แม้ช่วงปลายรัชสมัยจะเผชิญกับความท้าทายทางการเมืองและเศรษฐกิจ แต่พระองค์ก็ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้นำผู้วางรากฐานของรัฐอิตาลีสมัยใหม่

หลังการสวรรคต ชาวอิตาเลียนได้สร้างอนุสรณ์สถานอันยิ่งใหญ่เพื่อเทิดทูนพระองค์ในกรุงโรม นั่นคือ

Altare della Patria – แท่นบูชาของชาติ

หรือชื่อทางการว่า “Monumento Nazionale a Vittorio Emanuele II”
เป็นอาคารหินอ่อนสีขาวโอ่อ่า ประดับด้วยรูปปั้นพระองค์บนหลังม้า ตั้งอยู่บริเวณ Piazza Venezia กลางกรุงโรม
อนุสรณ์นี้เป็นหนึ่งในแลนด์มาร์กสำคัญของอิตาลี และเป็นจุดแสดงความเคารพต่อผู้รวมแผ่นดิน

สรุป

กษัตริย์วิกเตอร์ เอมมานูเอลที่ 2 ไม่ได้เป็นเพียงพระมหากษัตริย์ผู้ครองบัลลังก์ แต่คือบุคคลสำคัญผู้เปลี่ยนประวัติศาสตร์ของอิตาลี พระราชกรณียกิจของพระองค์ในการรวมชาติ ความกล้าหาญเด็ดเดี่ยว และความเสียสละเพื่อแผ่นดิน คือแบบอย่างแห่งผู้นำที่ยังคงได้รับการยกย่องมาจนถึงปัจจุบัน

พระองค์คือ “บิดาแห่งชาติอิตาลี” ในทุกความหมาย

อ้างอิง

https://en.wikipedia.org/wiki/Victor_Emmanuel_II

https://commons.wikimedia.org/wiki/File%3AMonumento_Nazionale_a_Vittorio_Emanuele_II%2C_Rome_%2815206166266%29.jpg

https://en.wikipedia.org/wiki/Charles_Albert_of_Sardinia

https://en.wikipedia.org/wiki/Giuseppe_Mazzini

https://en.wikipedia.org/wiki/Camillo_Benso,_Count_of_Cavour

https://en.wikipedia.org/wiki/Giuseppe_Garibaldi