สะพานส่งน้ำโรมัน (Roman Aqueduct) เป็นสิ่งก่อสร้างทางวิศวกรรมที่โดดเด่นของอารยธรรมโรมันโบราณ มีหน้าที่หลักในการลำเลียงน้ำจากแหล่งน้ำธรรมชาติ เช่น แหล่งน้ำพุบนภูเขา หรือแม่น้ำ ไปยังเมืองต่าง ๆ เพื่อใช้ในชีวิตประจำวัน ทั้งเพื่อการดื่ม การอาบน้ำ การทำความสะอาด และระบบสาธารณูปโภคอื่น ๆ สะพานส่งน้ำโรมันเป็นมรดกทางประวัติศาสตร์ ระบบส่งน้ำเหล่านี้อยู่เบื้องหลังความรุ่งเรืองและเมืองสำคัญทั่วจักรวรรดิ มีบทบาทสำคัญต่อสุขอนามัย ความเป็นอยู่ และวัฒนธรรมสาธารณะ หลายแห่งได้รับการขึ้นทะเบียนเป็น มรดกโลกของยูเนสโก (UNESCO World Heritage)

วัตถุประสงค์ : ส่งน้ำจากภูเขาหรือแหล่งน้ำธรรมชาติไปยังเมือง ใช้สำหรับอุปโภคบริโภค เช่น น้ำดื่ม น้ำอาบ น้ำในอ่างอาบน้ำสาธารณะ (Public Baths) รองรับการเกษตรและระบบน้ำเสีย

โครงสร้าง : ใช้หลักการ แรงโน้มถ่วง (gravity-fed system) โดยสร้างท่อลาดเอียงจากที่สูงลงที่ต่ำ ทำจากวัสดุเช่น หิน, อิฐ, ปูนโรมัน (Roman concrete) และ ตะกั่ว (ในบางท่อ) บางส่วนอยู่ใต้ดิน และบางส่วนยกสูงด้วยโครงสร้างโค้ง (arches) เพื่อข้ามหุบเขาหรือพื้นที่ต่ำ

ลักษณะเด่น : มีระยะทางยาวมาก บางระบบยาวกว่า 80 กิโลเมตร ใช้ ระบบกรองน้ำและถังเก็บน้ำ ระหว่างทาง ทนทานต่อกาลเวลา หลายแห่งยังคงสภาพดีในปัจจุบัน

จุดเด่นของสะพานส่งน้ำโรมัน : ออกแบบด้วยความแม่นยำสูง ใช้ความลาดเอียงเพียงเล็กน้อย เพื่อให้แรงโน้มถ่วงดึงน้ำไหลไปอย่างต่อเนื่อง สร้างจากหิน อิฐ และปูนโรมัน บางแห่งยังคงสภาพดีแม้เวลาผ่านไปกว่า 2,000 ปี โครงสร้างแบบโค้ง (arch) ช่วยกระจายน้ำหนักได้ดี และทำให้สะพานแข็งแรงทนทาน ไม่เพียงแต่เป็นสิ่งก่อสร้างทางวิศวกรรมที่ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ แต่ยังเป็น แหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวจากทั่วโลก เพราะสะพานเหล่านี้ตั้งอยู่ในสถานที่ที่สวยงามและยังคงความยิ่งใหญ่จนถึงปัจจุบัน